சென்னை, ராயப்பேட்டையில் ஒரு மாளிகை நடத்தி வரும் தேவா (ரஜினிகாந்த்), தனது நண்பர் ராஜசேகர் (சத்யராஜ்) விசாகப்பட்டினத்தில் இறந்துவிட்டார் என்பதை அறிகிறார். அங்கு இறுதி அஞ்சலி செலுத்தச் செல்லும் தேவா, ராஜசேகரின் மரணம் இயற்கையானது அல்ல என்பதை உணர்கிறார். கடத்தல் உள்ளிட்ட சமூக விரோத செயல்களில் ஈடுபட்டுள்ள சைமன் (நாகார்ஜுனா) மற்றும் அவரது வலது கை மற்றும் நண்பர் (ஷோபின் சாஹிர்) இதற்குக் காரணம். தேவா அவர்களை என்ன செய்கிறார்?
தேவாவுக்கும் ராஜசேகருக்கும் என்ன உறவு, சைமனுக்கும் தேவாவுக்கும் இடையே ஏற்கனவே இருக்கும் இசை என்ன? கதை இதுதான். இயக்குனர் லோகேஷ் கனகராஜ் தனது முந்தைய படங்களைப் போலவே, ஒரு வணிக, அதிரடி மசாலா படத்திற்குத் தேவையான அனைத்தையும் ‘கூலி’ படத்திற்கு வழங்கியுள்ளார். லாஜிக்கை ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு, பழைய ஹிட் பாடல்கள், அச்சுறுத்தும் சண்டைக் காட்சிகள், ஏராளமான துணை நடிகர்கள், அவரது படங்களின் அடையாளங்களாக இருக்கும் முன்னும் பின்னுமாக கதைசொல்லல் ஆகியவை இதிலும் அதே லோகேஷ் பாணியில் தொடர்கின்றன.
படம் ரஜினியின் அசத்தலான அறிமுகத்துடன் தொடங்குகிறது, நாங்கள் உற்சாகமடைகிறோம். அது நகர்ந்து பழிவாங்கும் கதையாக மாறும்போது, திரைக்கதை ‘இது அதுவல்ல’ என்று மற்றொரு குற்றக் காட்சிக்குத் தாவுகிறது. இடைவேளைக்கு முன் சற்று மெதுவாக நகர்ந்தாலும், திரைக்கதையின் இரண்டாம் பாதியை ‘இறுக்கமாக’ மாற்ற இயக்குனர் முயற்சித்துள்ளார். முதல் பாதியில், அப்பாவியாக வந்து போகும் கதாபாத்திரங்களும், இரண்டாம் பாதியில் வரும் எதிர்பாராத திருப்பங்களும், அதை ரசிக்க வைக்கின்றன, கதையில் ஆர்வத்தை உருவாக்குகின்றன. முழு திரையையும் ஆக்கிரமித்துள்ள ரஜினி, இந்த வயதிலும் ஆற்றலுடன் நடித்துள்ளார். சண்டைக் காட்சிகளில் அவரது பாணி பளிச்சிடுகிறது.
அவருக்கும் ‘பவர் ஹவுஸ்’ பார்ட்டியான சத்யராஜுக்கும் இடையிலான ‘டீ ஏஜிங்’ ஃப்ளாஷ்பேக் காட்சி. ரசிகர்களின் எதிர்பார்ப்புகளின்படி, மாஸ் காட்சிகள் இங்கும் அங்கும் தெளிக்கப்படுகின்றன. ஒரு முரட்டுத்தனமான வில்லனாக, சௌபின் சாஹிர் தனது இயல்பான நடிப்பால் ஈர்க்கிறார். அவரது கதாபாத்திரம் வலுவாக எழுதப்பட்டுள்ளது. ரஜினிக்குப் பிறகு அவர் மட்டுமே முக்கியமானவர் என்பதால் அதை அவர் சரியாகப் பயன்படுத்தியுள்ளார். மூன்று மகள்களை வளர்க்கும் தந்தையாக சத்யராஜ் இயல்பாக வருகிறார். சைமன் என்ற எதிர்மறை வேடத்தில் நாகார்ஜுனா ஸ்டைலாக நடிக்கிறார். ப்ரீத்தியாக ஸ்ருதி ஹாசன் சிறப்பான நடிப்பை வெளிப்படுத்தியுள்ளார். உபேந்திரா மற்றும் அமீர் கானின் ‘கேமியோக்கள்’ கதைக்கு பொருந்துகிறார்கள்.
சார்லி, கண்ணா ரவி, ரச்சிதா ராம் உள்ளிட்ட துணை கதாபாத்திரங்கள் தங்கள் பங்கை குறைபாடற்ற முறையில் செய்துள்ளனர். அனிருத் ரவிச்சந்தரின் ‘மோனிகா’ பாடல் தொழில்நுட்ப ரீதியாக மிரட்டும் ‘கூலி’ படத்திற்கு ஒரு விசில் அடிக்கும் உற்சாகத்தை அளிக்கிறது. பின்னணி இசையும் கதையுடன் இணைகிறது. விசாகப்பட்டினம் துறைமுக காட்சிகள் மற்றும் ரயிலில் துரத்தல் காட்சி உட்பட கிரிஷ் கங்காதரனின் ஒளிப்பதிவு மனதைக் கவரும். படம் முழுவதும் வன்முறை காட்சிகள் நிறைந்துள்ளது, வெட்டுதல் மற்றும் குத்துதல் உட்பட.
படம் முழுவதும் அடியாட்களைக் கொல்வது, சடலங்களை எரிப்பது மற்றும் அசல் தன்மையற்ற திரைக்கதை ஒரு கட்டத்தில் சலிப்பை ஏற்படுத்துகின்றன. படத்தின் எடிட்டர் பிலோமின் ராஜ் படத்தின் நீளத்தை இன்னும் குறைத்திருந்தால், அதை இன்னும் ரசித்திருக்கலாம்.
