ஒருவரின் மரணத்திற்கு பிந்தைய சொத்து விநியோகத்தைத் தெளிவாகக் கூறும் சட்ட ஆவணம்தான் உயில். இதன் மூலம் குடும்பத்தினரிடையே ஏற்படக்கூடிய சிக்கல்கள், உரிமை தொடர்பான வாதங்கள் மற்றும் வாரிசு குழப்பங்களைத் தவிர்க்க முடியும். உயிலில் தன் சொத்துகளை யாருக்கு எப்படி பகிர வேண்டும் என்பதைத் தெளிவாக குறிப்பிட முடியும். உயில் இல்லையெனில் சொத்துகள் சட்டப்படி பகிரப்படும்; இது நேரமும் மன உளைச்சலையும் ஏற்படுத்தும்.
உயிலின் நன்மைகள் பல. அதில், ஒரு நபர் எந்த நேரத்திலும் தன் உயிலை மாற்றவோ புதுப்பிக்கவோ முடியும். உயிலை எழுதியதும், அதை நம்பிக்கைக்குரிய இருவரிடம் தெரிவித்து, அவர்களின் கையெழுத்துடன் இடது கை பெருவிரல் ரேகையும் பதிவு செய்ய வேண்டும். உயில் பதிவுசெய்வது கட்டாயமில்லை என்றாலும், பதிவு செய்யப்பட்ட உயிலுக்கே நீதிமன்றங்களில் முன்னுரிமை அளிக்கப்படும். இதனால் எதிர்கால வழக்காடல்களும் தவிர்க்கப்படும்.
சொத்துகளை உயர்நிலையான முறையில் பட்டியலிடுவது அவசியம். உதாரணமாக, சர்வே எண், கிரயப்பத்திர எண், வீட்டின் அளவு மற்றும் உரிமையாளரின் உறவுமுறை ஆகியவை தெளிவாக குறிப்பிடப்பட வேண்டும். அப்பார்ட்மென்ட் போன்ற மாடி வீடுகளின் விபரங்களும், எந்த பகுதி யாருக்கு என்பதையும் கூறுவது முக்கியம். வாரிசுகளின் பெயர்களை முழுமையாக குறிப்பிட வேண்டும்; செல்லப்பெயர்களைத் தவிர்க்க வேண்டும்.
உயிலை சம்பந்தப்பட்ட சார்பதிவாளர் அலுவலகத்தில் பதிவு செய்யலாம். பதிவு கட்டணம் சொத்தின் மதிப்பை அடிப்படையாகக் கொண்டது. உயர்நிலை பாதுகாப்பிற்காக, உயிலை சீலிடப்பட்ட உறையில் மாவட்டப் பதிவாளர் அலுவலகத்தில் டெபாசிட் செய்யலாம். உயிலை எழுதியவர் உயிருடன் இருப்பவரைச் சான்றிதழ் பெற்றுக் கொள்ள முடியாது. அவர் மறைந்த பிறகு மட்டுமே உறையிலிருந்து உயிலை வெளிக்கொண்டு பதிவு செய்ய முடியும். சென்னை மாநகராட்சிக்கு உட்பட்ட பகுதிகளில் “விருப்ப உறுதி ஆவணம்” என்ற பெயரில் எழுதிய உயில்கள், ஹைகோர்ட் மூலம் உறுதி செய்யப்பட்ட பிறகே நடைமுறைப்படுத்தப்படும் என்பது பதிவுத்துறை விளக்கம்.
