குழந்தையின் நலனை முன்னிறுத்த வேண்டும் என்ற அடிப்படையில், தந்தையின் பராமரிப்பில் இருக்க வேண்டும் என்ற முந்தைய தீர்ப்பை மாற்றி, 13 வயது சிறுவனை தாயிடம் ஒப்படைக்க உச்சநீதிமன்றம் உத்தரவிட்டது. இந்த வழக்கு, குழந்தையின் நலனை கேள்விக்குள்ளாக்கும் தீர்ப்புகளை மறுபரிசீலனை செய்யும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த முன்மாதிரியாக மாறியுள்ளது.
2015ல் விவாகரத்தடைந்த ஒரு தம்பதிகளிடையே ஏற்பட்ட பராமரிப்பு உரிமைத் தகராறில், தாயாரான பெண் 2019ல் மலேஷியாவுக்கு இடம்பெயர விரும்பிய நிலையில், தனது மகனை அழைத்துச் செல்ல தந்தையின் ஒப்புதலை நாடினார். இதை எதிர்த்து தந்தை கேரளா உயர் நீதிமன்றத்தை அணுக, அந்த நீதிமன்றம் சிறுவனை தந்தையின் பராமரிப்பில் விட உத்தரவிட்டது. அதற்குப் பிறகு, உச்ச நீதிமன்றமும் அதையே உறுதிப்படுத்தியது.
ஆனால், சிறுவனின் மனநிலையைப் பற்றிய உளவியல் அறிக்கையில் அவர் தந்தையை யாரோ ஒருவர் போலவே கருதுகிறார் என்றும், அவருடன் இருக்க விரும்பவில்லை என்றும் குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது. இது குழந்தையின் உணர்வுகளை வெளிப்படையாக காட்டுகிறது. தாயாருடன் இருப்பதில் குழந்தைக்கு பாதுகாப்பு மற்றும் நிம்மதியான உணர்வு இருப்பது நீதிமன்றம் கண்டுபிடித்தது. குழந்தை தாயைத் தொடர்பு கொள்ள கூட தந்தையால் தடையெடுக்கப்பட்ட சம்பவங்கள் அவரது மனநிலையை மோசமாக்கியுள்ளன என்பதும் மனுவில் வலியுறுத்தப்பட்டது.
நீதிமன்றம் தனது தீர்ப்பில், “எந்த வழக்கிலும் குழந்தையின் நலனே முக்கியம்” என்ற அடிப்படையை வலியுறுத்தி, வழக்கின் தனிப்பட்ட சூழ்நிலைகளை பொறுத்து முந்தைய தீர்ப்பை திருத்த முடியும் எனக் கூறியது. மனநல அடிப்படையிலான உண்மை நிலவரங்களை ஆழமாக பரிசீலித்த பின்னர், சிறுவனை தாயின் பராமரிப்பில் வைத்தே வளர்க்க உத்தரவிடப்பட்டது. இது, குழந்தைகளின் நலனுக்காக நீதிமன்றம் எடுக்கும் பொறுப்புணர்வு முடிவுகளை வெளிப்படுத்துகிறது.
